Wspomnienie o prof. Edycie Połczyńskiej

Z ogromnym smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci Pani Profesor Edyty Połczyńskiej, profesor zwyczajnej w zakresie nauk humanistycznych, wybitnej germanistki i członkini wspólnoty filologicznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, wieloletniej Dyrektor Instytutu Filologii Germańskiej UAM (1987-1999), a także prodziekan Wydziału Neofilologii UAM.

Pani Profesor Połczyńska należała do ścisłej czołówki ówczesnego Wydziału Filologicznego UAM, a po jego rozczłonkowaniu w roku 1988 na dwie jednostki, do ścisłej czołówki Wydziału Neofilologii UAM. Moje bardziej częste kontakty z Panią Profesor nastąpiły w momencie objęcia przeze mnie funkcji prodziekana Wydziału Neofilologii UAM ds. studenckich (1990-1996). Wtedy to mogłem przekonać się nie tylko o bardzo koleżeńskim wobec mnie ale zarazem niezwykle profesjonalnym podejściu Pani Profesor do zagadnienia nauczania na kierunkach neofilologicznych. Często służyła mi swoją jakże hojną radą w tym zakresie, demonstrując przy tym podejście nowoczesne do dydaktyki języków nierodzimych. W sposób delikatny i zarazem  zdradzający w pełni przemyślane podejście do tej rozległej i jakże ważnej strony naszego neofilologicznego bytowania, zachęcała mnie do szukania rozwiązań na miarę nowych czasów. Była dla mnie wzorem koleżeńskości i życzliwości. Była też z pewnością dobrym duchem Wydziału Neofilologii UAM.

Moje kontakty z Panią Profesor Połczyńską nabrały częstszego i bardziej regularnego charakteru po objęciu przeze mnie funkcji dziekana Wydziału Neofilologii UAM (1996-2002), kiedy to Pani Profesor jako ówczesna Dyrektor Instytutu Filologii Germańskiej UAM, należąc do ścisłej czołówki Wydziału, kierowała działalnością jednej z najważniejszych i najstarszych jednostek badawczo-dydaktycznych w łonie poznańskiej filologii. Rozliczne wspólne działania, czy to w wymiarze Wydziału Neofilologii UAM czy to na forum ogólnouniwersyteckim, zawsze miały na celu wzmocnienie wizerunku naszej poznańskiej neofilologii w każdej możliwej skali. Pani Profesor Edyta Połczyńska, reprezentując jakże znakomicie swoje germanistyczne podwórko, nigdy nie zapominała o szerszej perspektywie swojej działalności. Była typem profesora prawdziwie akademickiego, a posiadaną przez Nią rozległą wiedzą, zarówno merytoryczną jak i organizacyjną, pozwalającą Jej z łatwością obejmować całość naszej akademickiej wspólnoty, dzieliła się ze mną hojnie i bezwarunkowo. W roku 2000 miałem honor żegnać Panią Profesor na okoliczność Jej odejścia w stan spoczynku w specjalnej wydziałowej uroczystości Jej poświęconej w obecności władz uczelnianych. Wtedy to w swoim pożegnalnym i niezwykle wzruszającym przemówieniu podsumowała swoją działalność stricte zawodową, wyraziwszy przy tym swoją radość z faktu przynależności do naszej wydziałowej wspólnoty. W imieniu całej naszej wspólnoty wydziałowej podziękowałem wtedy Pani Profesor za Jej jakże wzbogacającą Wydział Neofilologii UAM i naukę polską działalność naukową i bogatą działalność dydaktyczno-organizacyjną. Pozwolilem sobie wtedy nazwać Panią Profesor jedną z 'wydziałowych lokomotyw', co przyjęła z wyraźnym zadowoleniem.

Mam pełną świadomość tego, że wraz z odejściem Pani Profesor kończy się pewna niezwykle ważna epoka w rozwoju poznańskiej i ogólnopolskiej neofilologii, epoka poszukiwań nowych rozwiązań naukowo-dydaktycznych, ale także trwania przy filologicznym paradygmacie, przy pięknie słowa i naukowej rzetelności, których była wzorem dla młodszych pokoleń neofilologów poznańskich. Oby pamięć o Pani Profesor Edycie Połczyńskiej nigdy nie zginęła i oby Jej wzorzec profesorski, ktory stworzyła i któremu była wierna, był stale obecny w działalności dzisiejszych pokoleń neofilologów.

Cześć Jej pamięci!

Stanisław Puppel

profesor-senior UAM